Sneeuwscooter reis 2015 EA

Experience Arjeplog

Foto’s: https://photos.app.goo.gl/JSUUjd5SxXEa9VVf7

Dag 1 (donderdag 19-2)

De heenreisdag. Altijd erg vermoeiend en veel rijden, vliegen, wachten, vliegen, rijden, kamer krijgen, eten, nieuwe kamer krijgen.
En we konden onze kleding uitzoeken. We hadden eruit kunnen onderhandelen dat we spiksplinternieuwe Jethwear kleding kregen en mochten houden. Het was even passen, maar uiteindelijk hadden we onze outfits bij elkaar. We kregen zelfs een Polaris-buff, een Experience Arjeplog muts en Motorfist handschoenen die we ook mochten houden. Alleen de helm, de bril en de laarzen waren echt te leen (niet dat ik de laarzen had willen houden, want dat waren eigenlijk gewoon rubberen kaplaarzen met een voering… maar wel warm!).
Ook kregen we de sneeuwscooters alvast te zien. Dit waren ruige Polaris 800 RMK 155 LE Scandinavian Beasts (800cc, tracklengte van 155”).

Dag 2 (vrijdag 20-2)

Deze reis was met een heel andere insteek dan onze voorgaande sneeuwscooterreizen. We hebben voorheen echte tours gemaakt. Het ging om het rijden, de omgeving, de afstand en veel zien. Deze keer was de reis vooral om veel te leren. Om het rijden in uitdagendere omstandigheden, in de diepe sneeuw en van het pad af (off-trail/back-country).
We konden deze eerste dag dus ook flink aan de slag. De gids die we hadden was Pontus.
We hebben geprobeerd te boondocken, dat is met een ski in de lucht te rijden en dan met name om bochtjes te maken. Zo’n bocht helemaal 360 graden maken, zou dan weer een donut zijn. Dit is ons natuurlijk niet gelukt. Mij lukte het wel om eek keer een halve donut te maken, maar dit was meer per ongeluk dan gecontroleerd. Meestal ging het kantelen van de sneeuwscooter niet, niet ver genoeg, dan ging je rechtdoor, of juist te ver en dan kiepte je om. (zie foto, vlak voor het omkiepen)
Ook zijn we het bos in gegaan en moesten we tussen boompjes een eigen weg proberen te vinden.
We hebben geluncht in het Silverhatten hotel en dit was lekker.
Tegen het einde van de dag hebben we wheelies gedaan (zie foto) dat was echt gaaf om te doen. Dus dat hebben we daarna iedere dag minstens één keer gedaan.
Al met al een super dag in de sneeuw.
Daarna terug naar het resort (Silverhatten Resort) en een heerlijke rendiersteak gegeten (in Kraja).
Het exacte aantal kilometer wat we deze dag gereden hebben, weet ik niet, ik denk 65km.
https://youtu.be/rSEBNr0R-dQ
https://youtu.be/WVQ4LLmqyoU
https://youtu.be/xuntnu_rgQ8

Dag 3 (zaterdag 21-2)

Deze dag was Johan onze gids. Hij gaf flink gas en het was voor ons dus ook flink gassen om hem bij te kunnen houden. (Pontus had een wat relaxere rijstijl).
Ook weer boondocking oefenen en het bos in, de diepe sneeuw in (zie foto). Het was moeilijk en zwaar, maar wel heel leuk. Ik ben een keer met het boondocken echt hard gevallen. Zelf had ik niks, al moest ik wel even bijkomen, maar het was wel met zo’n kracht gegaan dat de helmcamera van de helm was gebroken. Gelukkig kon ik die ’s avonds op een andere manier toch weer vastmaken en gebruiken.
We zijn na het eten, ik had weer rendiersteak, naar het Iglootel gegaan. Dit is een hotel gemaakt van sneeuw met een paar gezamenlijke ruimtes, zoals een bar, en aparte slaapkamers. Het was erg commercieel en vooral Duits gericht, maar wel leuk om eens gezien te hebben.
Daarna hebben we nog erg mooi Noorderlicht gezien.
Exacte kilometerstand weet ik niet, ook al ben ik in de loop van de dag MyTracks gaan gebruiken. Ik denk 80km.
https://youtu.be/2rOtZYzjeC8

Dag 4 (zondag 22-2)

Het was mooi weer maar wel wat kouder. We waren weer met Johan. Deze keer had ik (tijdelijk) een Polaris 800 PRO-RMK 155. Deze vond ik net iets prettiger rijden dan de Scandi Beast. Het was wel weer moeilijk en zwaar. We hebben daarom uiteindelijk wat meer op het trail (pad) gereden, wat ook zwaar is, want die trails zijn niet netjes gladgestreken veel begaande paden. En daar waar er wel veel over zijn geweest, heb je last van bobbels, waardoor het wel paden bezaait met moguls lijken. We hebben natuurlijk wel wat in het bos gespeeld en in de diepe sneeuw. Zo was er op een plek waar Arina het bos in dook en ik flinke sprongen heb kunnen maken over 2 flinke hobbels/kleine heuveltjes.
Ook zijn we erg hard achter Johan aangegaan over een meer. Ik reed op een gegeven moment zelfs 125km/u, maar moest toen flink vertragen omdat ik over bevroren golfjes kwam, wat toch niet zo prettig reed op die snelheid.
Deze dag hebben we ongeveer 80km gereden.
https://youtu.be/Gvqyq1vHNnk
https://youtu.be/3I1fGrhb2Wc

Dag 5 (maandag 23-2)

Eigenlijk zou Joakim onze gids zijn, maar hij was ziek dus kwam Pontus weer met ons mee. Dat was fijn voor Pontus (en ook voor ons, hoor) want we gingen nu een paar dagen naar een wilderniskamp. We waren door de omstandigheden wat laat vertrokken, maar we zijn snel gereden naar Jäckvikk, waar we vorig jaar een overnachting hebben gehad. Nu hebben we daar lekker geluncht.
Tijdens de lunch is het begonnen met sneeuwen. We hebben daar onderweg best last van gehad, vanwege het slechte zicht. Toch hebben we het wel leuk gehad (op de sneeuwscooter is het altijd leuk!). We zijn ook weer stukken door het bos gegaan.
Het wilderniskamp waar we aankwamen, Vuonatjviken, is niet een wilderniskamp zoals je zou verwachten. Het was super luxe. Verschillende huisjes, met allemaal gewoon stroom en stromend water (en zelfs indoor toilet 😉 ). We hebben er met wat drankjes in de outdoor hottub gezeten (de hottub stond op een aanhanger!). Daarna nog in de sauna. En uiteindelijk er erg lekker gegeten. Volgens mij was het enige wildernis er aan dat het in de middle of nowhere ligt. Er gaat geen weg naar toe. Je kunt er ‘s winters alleen komen met de sneeuwscooter en zomers alleen met de boot.
Het was in totaal zo’n 75km.
https://youtu.be/yn7i82GumS8

Dag 6 (dinsdag 24-2)

Nog altijd met Pontus in de regio van het wilderniskamp hebben we een superdag gehad. ’s Morgens in een bos aan de voet van een grote berg, Riebneskaise (1137m) gespeeld. Geluncht terug in het wilderniskamp. En ’s middags weer terug het bos in, weer een niveautje steiler en moeilijker. Nog even naar Jäckvikk om te tanken en off-trail terug naar het wilderniskamp om weer in de hottub te springen met een paar drankjes. We hebben toen nog een vos gezien, vlak bij de hottub. We zijn erin blijven zitten terwijl de eigenaar hem leeg liet lopen en uiteindelijk aangaf dat het eten klaar was. En dat eten was weer goed.
Rond de 70km gereden.
https://youtu.be/mxtGn6iLLOc
https://youtu.be/iEiKu0rKGYo

Dag 7 (woensdag 25-2)

Dit was de laatste volledige dag en we zijn met Pontus vanuit Vuonatjviken terug naar Arjeplog gereden. ’s Morgens eerst weer het bos in. Deze keer had ik vette pech en ben ik behoorlijk hard tegen een boom aan gereden. Ik had niks, de boom een schaafwond en van de sneeuwscooter hing de bumper los. (Oeps! Koste me uiteindelijk 200 Euro, maar ik heb de bumper (een aluminium beugel) wel thuis als souvenir!)
Voor de lunch waren we terug in het Silverhatten resort waar we weer in Kraja hebben geluncht.
’s Middags wilde Joakim nu toch eindelijk met ons rijden. Hij had wel andere sneeuwscooters voor ons geregeld, om uit te proberen. We kregen een 2015 Polaris 800 Switchback Pro S Axys 60th Anniversary Edition (800cc, tracklengte van 137”) en een 2015 Polaris 600 Switchback Pro S Axys (600cc, tracklengte van 137”). Dat zijn meer trail-sneeuwscooters. Ik vond ze inderdaad wat ‘gladder’ rijden, gingen iets prettiger over de bobbels op het pad (trail), dan wat we eerst hadden, maar wel ook heel zenuwachtig. Ik vond de 600 prettiger rijden dan de 800. We hebben een wheelie met deze sneeuwscooters gemaakt, maar dat ging lastig. Wat overigens wel heel prettig was aan deze sneeuwscooters, is dat ze een elektrische start hadden. Ik had het nog niet eerder vermeld, maar die andere sneeuwscooters hadden alleen een ‘pull-start’, dus met een trekkoord. En daar kreeg ik de sneeuwscooter meer niet dan wel mee gestart…
Op het laatst, terug naar het resort, heb ik een super sprong gemaakt. Geheel per ongeluk. Het was een route langs elektriciteitspalen af en dat is meestal heuvelig. Ik deed al af en toe wat sprongetjes maken, maar bij een bepaald heuveltje zag ik de gids lekker springen en dacht dat kan ik ook. Dus daar ging ik. Vol gas vloog ik behoorlijk door de lucht. Ik was echt verbaasd dat ik nog niet geland was… Toen ik landde ging dat met een behoorlijk klap, waardoor ik naar achteren, bijna van het zadel af, schoot. Ik kon me nog net vasthouden maar reed recht op zo’n elektriciteitspaal af. Net op het laatste moment wist ik al remmend weg te draaien van de paal. De gids keek geschrokken en gaf aan dat hij ons niet op tijd had kunnen waarschuwen om rustig aan te doen, maar of ik hem niet gezien had?! Ik, keihard lachend, want zo gaaf was die sprong, vertelde hem dat ik hem had zien gaan en dacht ‘dat kan ik ook’. Dat was echt de gaafste sprong die ik tot nu toe gemaakt had en dat maakte voor mij echt de dag.
Die dag toch zeker 150km gereden.
https://youtu.be/tHtws2hNS6I

Dag 8 (donderdag 26-2)

Helaas de echte laatste dag. Maar wij waren slim (en volhardend) geweest. We hadden Joakim zo gek gekregen (“You’re killing me.”) om voor vertrek nog een rondje met ons te rijden. We moesten er om 5:30 voor opstaan, maar we hebben ongeveer een uur, zo’n 30km, nog even vanalles gedaan. En wel weer op ‘onze vertrouwde’ Scandinavian Beasts. We hebben nog weer diepe sneeuw gehad, door een bos tussen de bomen geslalomd en ter afwisseling ook nog op het trail gereden. Ook op zoek geweest naar elanden, maar die helaas niet gezien.
Daarna was het een lange autorit en vliegreis terug, maar het was het reizen weer meer dan waard.
Het was een superreis! Als het geld het toe laat (maar ja, zowel Arina als ik hebben een nieuw onderkomen gekocht), dan willen we volgend jaar weer zoiets doen, backcountry en diepe sneeuw.