Ik was al van plan om op de skoter naar Mieke en Nico te gaan, voor de oliebollen. Net voordat ik me klaar ging maken belde Nico, of ik wilde skoteren. Tuurlijk.
Enige ‘nadeel’ was dat ik in eerste instantie, met alleen die 2km naar hun mijn ‘gewone’ winterbuitenkleding aan wilde doen, maar als we echt een stukje gaan rijden, wil ik mijn skoterkleding aan. Het verschil is dat het zo’n kwartier langer duurt voordat ik alles aan heb…
Op de weg naar Nico en Mieke kwam ik Glen met een vriend tegen. Die gingen terug naar huis kettingzagen halen, om de bomen en overhangende takken weg te halen.
Bij Nico en Mieke meegeholpen met de twee skoters van hun sneeuwvrij te maken. Een oude Polaris Widetrak en een vrij nieuwe Polaris Titan. Maar toen Nico die Titan startte deed die raar. Die heeft pas een recall gehad (op de benzinepomp, bijna alle Polarissen van 10 jaar oud en nieuwe en ook bijna alle Polaris ATV’s…) en gelijk een beurt laten doen. En ze hebben daarna er nog mee gereden. Nu kon je geen gas blijven geven, dan sloeg die af en met stootjes gas deed die ’t even, met geregeld donkere rook. En alsof ie verzoop. Motorstoringslampje brand.
Dus toen hebben we die maar laten staan en is Mieke achterop gegaan en reed Nico de Widetrak.
Nico had een nieuw ‘speeltje’:
En we gingen dezelfde route als ik laatst was gegaan, de terugweg van mijn rondje zeg maar, dus heel veel overhangende takken/bomen. En Nico heeft flink z’n best gedaan. Duurde even voor hij de slag te pakken had, maar daarna ging het best aardig. Hakte zo de takken af. Ergens wel jammer, want het was wel mooi, de takken waar nog sneeuw op zat, zo over het pad. En het maakte het wat uitdagender met rijden, maar aan de andere kant, ook wel handig, want dat is toch het skoterpad, nu kan je dan ook makkelijker doorrijden.
Maar de rit duurde zo dus wel wat langer, met Nico telkens die takken afhakkend.
Bij twee meer moerasstukjes (dat waar met mijn rondje het ‘gras’ hoog stond), ging ik toch even van het pas af. En dat ging de ene keer beter dan de andere keer. Een keer omgekiept en vast en is Nico even komen helpen. En heeft Mieke gefilmd.
Is toch wel makkelijk dat iemand helpt, want alleen had me dat 5 minuten meer tijd gekost en iets meer kracht en energie.
Daarna, ongeveer op de helft van mijn rondje, zijn we gestopt, hebben we koffie gedronken en oliebollen gereden en zijn we gedraaid en weer terug.
En toen kwamen we weer Glen en die vriend tegen, die waren flink bezig. Daar ef mee staan kletsen.
En toen ging het ook over het bijhouden van de paden. En ik had het al kort met Nico over de skoterklubb gehad. Maar met Glen ging het gelijk van ‘als jij meewilt, kunnen we dat samen doen’. Dus de paden berijden en bijhouden en zo. glen zag het op zich wel zitten, maar ik dacht echt, waarom vraagt hij hem en niet mij?
Maar ach. Dan niet. Ook goed. Ik zei wel dat ik dat ook wel wilde doen. En ook tegen Glen dat we, met de ‘jeugd’ de skoterklubb, samen met Nico zouden kunnen voortzetten.
Later, bij Mieke en Nico thuis, lekker met chocomel en pepernoten (oliebollen waren denk ik opgegaan), ook nog weer aangegeven, dat ik dat ook best wil doen, die paden prepareren. Maar dat ik dat nog nooit gedaan heb, dus dat hij me dan eerst die dingen die achter (of voor?) de sneeuwscooter moeten, hoe dat werkt en zo.
Toch kreeg ik het idee dat hij eerder Glen zal vragen dan mij. Ik merk het wel.
Toen ik terugreed heb ik over het stuk gereden wat Glen en die vriend gedaan hadden. Die hebben hard gewerkt. Daar waar het op de heenweg nog een krap paadje was, met allemaal overhangende takken, was het nu een dik tweebaanspad (hebben ze gedaan door het meer naast elkaar rijden (schuin achter elkaar), niet met dat spul om die paden te prepareren) zonder overhangende takken.
Op zich wel prettig, vooral ook omdat het op de terugweg al donker was.
Ik heb zelf ook gefilmd, gisteren de camera op de helm vastgezet, maar dat is nog niet echt een succes. (Vooral niet met die overhangende takken nog, die er tegenaan kwamen.)
Skoterlivet 